środa, 31 lipca 2013

Galindia, czyli kolejny punkt na naszej mazurskiej trasie

Jednym z pierwszych miejsc, które odwiedziłyśmy podczas naszego krótkiego urlopu na mazurach, oczywiście poza cudownym miejscem, w którym mieszkałyśmy, ale o nim w kolejnym poście, była Galindia - dla Agaty dobrze znana i lubiana, głównie z sentymentu; dla mnie odkrywcza.

Sami siebie nazywają jako hotel, jednak dla mnie - mimo miejsc noclegowych - nie przypomina to hotelu w żadnym stopniu. Mówię tu o klimacie w jakim wszystko zostało urządzone, zarówno wnętrza stojących tam tajemniczych budynków, jak i cała okolica pełna zaskakujących zakamarków posiadających swoją historię.

Galindia to kraina historycznego plemienia Galindów, położona na półwyspie u ujścia rzeki Krutyni do Jeziora Bełdany. Jest to ogromny teren, ponieważ obejmuje on obszar około 20 h i znajduje się na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego. Praktycznie każdy szczegół nawiązuje tam do tej plemiennej historii i mimo, ze ja fanką historii nigdy nie byłam, spędzony tam czas był wyjątkowym...
 
Możecie pojechać tam z rodziną, z bliskimi, a także samemu jeśli potrzebujecie wyciszenia. Jest to również miejsce doskonałe do organizacji większego wyjazdu służbowego - hotel posiada salę konferencyjną i spełnia wszystkie potrzebne do takiego spotkania warunki. W dodatku restauracja serwuje przepyszne jedzenie, którego smak wskazuje na włożenie całego serca w jego przygotowanie przez lokalnych kucharzy :)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


niedziela, 28 lipca 2013

Uroki Gałkowa i jej mieszkańców.

Jest taki czas w życiu człowieka, kiedy uważa, że wszystko stracił, że się pogubił, że odszedł wraz z czymś, co było dla niego ważne. Jednak to co prawdziwe, cały czas w nas żyje i żaden kryzys, żadne złe wydarzenie nie jest w stanie nas złamać. Czasem potrzebujemy czasu, by znów na nowo sobie wszystko poukładać, aby nasze pasje znów wróciły i zapłonęły w nas, aby wrócił czas spokoju, czas, kiedy rozwiniemy skrzydła, a nasza przeszłość zakurzy się w naszej pamięci, na tyle, by zrozumieć, że tego co w nas, tego co prawdziwe, tego co jest naszą pasją nikt i nic nie jest nam w stanie tego odebrać.

Po takim właśnie czasie, po kilku próbach powrotu do mojego świata, który lubię i który znów od jakiegoś czasu na nowo kreuję, wróciłam do największej mojej pasji - do koni. Chyba przyszedł czas, by zdjąć moją pasję z półki, odkurzyć ją i przywołać ją do życia.

Będąc na naszej wyprawie na Mazurach wraz z Dominiką, odkryłyśmy stajnię w Gałkowie prowadzoną przez rodzinę Fereinsteinów. Tuż obok jest restauracja, o której też napiszemy w swoim czasie kilka słów, gdzie można napić się świeżych soków - mój faworyt to marchwiowo-jabłkowy, wypić kawę czy zjeść dobry obiad. Można pójść na spacer do lasu oraz  na grzyby. Tak więc nawet jeżeli ktoś nie jeździ, to nie będzie się tam nudził.

Stajnia jest bardzo zadbana, konie mają czyste boksy. Widać, że o konie się tutaj dba i że są bardzo ważne dla właścicieli, a z tym niestety różnie bywa w innych stajniach. Pierwsza moja lekcja odbyła się na padoku. Dostałam klacz, w której się zakochałam, choć moje serce podbił koń, na którym jeździłam dzisiaj w innej stajni tuż pod Warszawą. Prawdziwa przytulanka, która wręcz lgnie do człowieka, spokojny na padoku, za to najlepszy koń do gry w polo. No, ale odbiegłam ciut od opowieści o stajni w Gałkowie ;) Bardzo mi się podobało to, że pomimo tego, że byłam z grupą trzyosobową na padoku to każdy z nas jeździł indywidualnie. Miał swój czas na galop i ćwiczenia. Zawsze lekcje prowadzone są tak, że jeździ się w zastępie i tylko prowadzący tak naprawdę coś wynosi z lekcji, bo reszta idzie za pierwszym koniem. Tak więc duży plus dla Instruktora za to.

Drugą lekcję miałam już w terenie. W zasadzie to jazdę po lesie lubię w tym sporcie najbardziej. Można na chwilę oderwać się od wszystkiego, zostawić wszystkie troski za sobą i oddać się totalnie przyrodzie oraz urokowi jazdy wśród drzew. W teren pojechałam z instruktorem z Niemiec, który 3/4 roku spędza w Gałkowie, a na resztę roku wraca do siebie do domu. Choć z drugiej strony to może Gałkowo jest już jego domem. W związku z tym, że on był Niemcem, a ja nie mówię po niemiecku, a jego polski nie jest jeszcze doskonały, dlatego miałam darmową lekcję angielskiego przy tej okazji ;) Mój Instruktor opowiadał mi o stajni w Niemczech, o koniach, dlaczego są jego pasją oraz o swoim psie, który przyszedł sam do niego któregoś dnia i tak zostali już razem. Pies, który został wyszkolony do pracy z końmi, choć przez jakiś czas był bezdomny i nikt go nie chciał. Pies, który jest prowadzącym, gdy jego Pan wybiera się na wycieczkę po lesie. Pies, który na komendę "galop" przechodzi na lewą stronę, przepuszcza konie i biegnie za nimi, bo tak został nauczony, aby konie go nie staranowały.

Miłośników koni i Mazur zapraszam do Gałkowa. Jakiekolwiek opinie słyszycie to pamiętajcie, że warto przekonać się samemu czy wszystkie opinie są prawdziwe. Osobiście, bardzo polubiłam to miejsce. Stajnię prowadzą bardzo mili ludzie, a Instruktorzy to prawdziwy pasjonaci, którzy przez jedną godzinę zajęć zdradzili mi tajniki jazdy i kontaktu z końmi, których wcześniej nie znałam.

A już niedługo opiszę stajnię, do której zabrała mnie dzisiaj koleżanka z pracy, która zaczyna dopiero swoją przygodę z końmi, ale już wiem, że będzie moją towarzyszką w niejednym terenie ;) A może nauczymy się grać w polo i kiedyś rozegramy jakieś mecz... Któż to wie ;)

 
 
 

 

 


 W związku z tym, że ja byłam zajęta końmi, dlatego wszystkie zdjęcia są autorstwa Dominiki ;)



 

wtorek, 23 lipca 2013

Nasze Mazury.

Raz do roku wyjeżdżamy na Mazury w poszukiwaniu nowych, ciekawych miejsc, aby odpocząć, oderwać się od miasta i codziennego pędu. Mazury są nam szczególnie bliskie i wpisały się już w naszą tradycję wyjazdów. Jest to czas tylko dla nas i oczywiście dla naszego bloga ;)

Dzisiaj pokażemy Wam kilka zdjęć z naszej wyprawy, która o dziwo (!) obyła się bez większych przygód :) Już na dniach przedstawimy Wam miejsca, które odwiedziłyśmy i które polecamy na wyjazd zarówno prywatny, jak i służbowy.


 


 






 





 

piątek, 19 lipca 2013

gdzieś, gdzie nawet psy ... nie szczekają :)

Wakacje to czas częstych wyjazdów. Każdy weekend staram się być gdzie indziej i wykorzystać go maksymalnie. Jednym z takich wypadów było gospodarstwo agroturystyczne Zakątek Gongolina. :)

Mimo, że stosunkowo niedaleko od naszej warszawskiej cywilizacji, będąc tam ma się wrażenie, że to koniec świata... spędziłam tam cztery dni i gdyby nie fakt kurczącego się czasu urlopowego, zostałabym, oj została.

Poniższymi zdjęciami przybliżę Wam klimat tego miejsca, aczkolwiek zachęcam do osobistego odwiedzenia!